ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ - Ένδοξο παρελθόν, στοιχειωμένο παρόν, αβέβαιο μέλλον….

Άρθρο του Αντώνη Αλεξάνδρου
Το 2011 συμπληρώνονται 10 χρόνια από τότε που ο πύργος ελέγχου του αεροδρομίου Ελληνικού έδωσε για τελευταία φορά άδεια απογείωσης σε επιβατικό αεροσκάφος. Μέσα σε μερικές ώρες, οι χιλιάδες μικρές καθημερινές ιστορίες που λάμβαναν χώρα εντός του «ζωντανού» αυτού οργανισμού,

 έδωσαν τη θέση τους στο βουβό τοπίο που ακόμη και σήμερα, δημιουργεί την ίδια αίσθηση σε όσους τύχει να βρεθούν στη περίμετρο του παλιού αεροδρομίου της Αθήνας. Σαν να «πάγωσε» ο χρόνος …το βράδυ της 28^ης Μαρτίου 2001….

Αναμφισβήτητα, η ανάγκη δημιουργίας ενός σύχρονου αεροδρομίου στην Αθήνα ήταν επιτακτική και οποιαδήποτε διαφορετική άποψη διατυπώθηκε κατά καιρούς σχετικά με αυτό το θέμα είναι τουλάχιστον αναχρονιστική.

Από το 2001 μέχρι και σήμερα, έχουν ακουστεί και γραφτεί αρκετά σχετικά με την αξιοποίηση της τεράστιας έκτασης του Ελληνικού. Οι κυβερνήσεις και οι υπουργοί αλλάζουν, νέα σχέδια και προτάσεις «πέφτουν» στο τραπέζι, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει ίδιο. Μια στοιχειωμένη έκταση που θα μπορούσε να έχει μετατραπέι στον μεγαλύτερο πνέυμονα πρασίνου στην Αθήνα, παραμένει αναξιοποίητη αποτελώντας μόνο ένα «δυνατό» χαρτί για βαρύγδουπους προεκλογικούς λόγους γεμάτους υποσχέσεις περί δημιουργίας μητροπολιτικού πάρκου.

Οι καιροσκόποι και οι κερδοσκόποι καιροφυλακτούν, εποφθαλμίωντας ένα κομμάτι της πίτας σε ενδεχόμενη οικιστική και εμπορική ανάπτυξη του Ελληνικού και οι κάτοικοι των κοντινών περιοχών, απλά παρακολουθούν το «θέατρο» του παραλόγου που εκτυλίσσεται μπροστά τους, αδύναμοι να αντιδράσουν.

Όλα όσα έχουν μεσολαβήσει τη τελευταία δεκαετία οδηγούν στη θλιβερή διαπίστωση πως δύσκολα θα αλλάξει κάτι στο εγγύς μέλλον. Η αναβλητικότητα των αποφάσεων και η συνεχής αλλαγή σχεδίων σχετικά με την αξιοποίηση του χώρου, εύλογα δημιουργεί το ερωτήμα:

Μήπως το «έγγκλημα» είναι προμελετημένο, οι αποφάσεις είναι ειλημμένες και απλά όλα πρόκειται να υλοποιηθούν όταν οι αντιδράσεις θα έχουν καταλαγιάσει;